ArchivesKlantervaringen

Dag rustig beginnen

Deze week was ik bij een klant. Zij gaat deze maand met haar gezin verhuizen. De spanning in huis neemt toe en vooral de kinderen beginnen steeds meer te voelen dat er steeds meer dingen anders worden in het huidige huis. Daardoor worden ze wat onrustig.

We hebben de afgelopen weken goed gekeken wat allemaal al gepland en uitgezet kon worden en daardoor loopt de planning deze laatste weken gelukkig erg goed

Maar die ochtenden….. die lijken steeds iets lastiger te worden. De spanning neemt toe, er wordt wat minder goed geslapen en hierdoor wordt het opstarten voor iedereen lastiger, ook voor mijn klant. En is het niet iedere ochtend eenvoudig om allemaal al aangekleed aan tafel te zitten voor het ontbijt.

We hebben samen nagedacht hoe we dit de komende tijd een beetje makkelijker kunnen maken. Naast een paar praktische zaken, kwamen we op een leuk idee.

Laat alle kinderen een joker maken die ze 1 keer per week in mogen zetten. Zet je je joker in, dan mag je die ochtend lekker in je pyjama aan tafel.

Hierdoor geef je de kinderen wat ruimte. Ruimte om niet meteen wat te moeten. Vooral op zo’n ochtend dat het even niet zo makkelijk gaat.

En creรซer je aan de andere kant ook duidelijkheid. Want de andere dagen komen de kinderen wel aangekleed aan tafel. En hoeft de klant de overige dagen dus niet meer in discussie met de kinderen over wel of niet aankleden.

Een beetje rust voor iedereen in de ochtend. Geen overbodige luxe in deze spannende periode! ๐Ÿ’›

Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Neem dan hier contact met me op of vraag hier een vrijblijvend kennismakingsgesprek aan.

Ze wil zo graag rust…

Mijn klant is moe. Moe van het vragen om hulp. Moe van alle, in haar ogen, mislukte trajecten in het verleden. Moe van haar volle hoofd. Haar overvolle huis. Haar spullen waar ze maar geen afstand van kan nemen…

Ik ben deze week bij haar gestart. Ze vond het heel moeilijk om mij binnen te laten, maar we hebben samen in haar woonkamer gezeten. En ze heeft haar verhaal gedaan.

Ik kijk om me heen. Zonder oordeel, maar wel met veel emoties. Want ik kan me voorstellen dat ze moe is. En verlangt naar rust. Maar dat dat niet mogelijk is in haar huis. Simpelweg omdat er veel te veel in huis staat om goed, veilig en lekker ontspannen in te kunnen leven.

We moeten dus aan de slag. En dat vindt zij heel lastig. Want alles in huis heeft waarde. En geeft haar een veilig gevoel. In deze, voor haar, onveilige wereld. Waar mensen je zomaar kunnen ontvallen.

Maar je spullen kun je houden. Daar heb je controle over. Want als je niets weggooit, kan het je ook niet ontvallen.

Totdat de hoeveelheid veel te veel wordt. En je letterlijk door de bomen het bos niet meer ziet. Je veilige haven ineens bezocht wordt door mensen die zich zorgen om jou maken. En jij je afvraagt waarom. Het gaat toch best? Je wil alleen rust….

We moeten dus aan de slag. Nu maar hopen dat we de juiste stappen kunnen gaan zetten. ๐Ÿ’›

Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Neem dan hier contact met me op of vraag hier een vrijblijvend kennismakingsgesprek aan.

Loslaten

Afgelopen week was ik bij een nieuwe klant. Zij vindt het ontzettend lastig om iets weg te doen. Dit gaat niet alleen om spullen met emotionele waarde, maar eigenlijk om alles.

We hebben hier samen over gesproken. Wat het vasthouden van al die spullen om haar heen voor een betekenis zou kunnen hebben. Het werd een mooi maar ook emotioneel gesprek voor haar.

Ze kwam erachter dat ze de afgelopen jaren belangrijke mensen was verloren. Die haar zomaar waren ontvallen. Waar ze geen controle op had gehad. En waar ze geen goed afscheid van had kunnen nemen.

Ze had voor zichzelf een overlevingsstrategie bedacht. Waardoor ze toch verder kon met haar leven.

Ze had besloten dat ze wel controle kon hebben en houden over haar spullen. Haar spullen die haar niet zomaar konden ontvallen. En waar zij zeggenschap over had. En waar ze dus voor gekozen had ze te houden.

Maar inmiddels begon de overlevingsstrategie, die haar in het begin goed geholpen had, haar nu steeds meer in de weg te zitten. De hoeveelheid spullen om haar heen begon haar steeds meer te benauwen. Letterlijk en figuurlijk. Maar ze kon deze cirkel niet meer doorbreken. Want wat zou er gebeuren wanneer ze zomaar spullen zou gaan loslaten?

We hebben samen goed rond gekeken. En uiteindelijk wilde ze wel een leeg flesje aan mij meegeven. Omdat ze het gevoel had dat ik haar begreep. En snapte dat dit een enorme stap voor haar was.

We besloten dat ik het mee zou nemen maar nog niet weg zou gooien. Zodat ze eerst kon gaan voelen wat het met haar deed als ze iets los liet.

Deze week was ik weer bij haar. Ik vroeg hoe het gegaan was. Ze antwoordde: “Ik had nog nooit over deze vraag nagedacht, maar weet je, ik heb er eigenlijk helemaal geen last van gehad dat het flesje mijn huis uit ging.”

Hoe fijn is dat? Het eerste kleine lichtpuntje is aan de horizon verschenen. En wie weet kan zij binnenkort wel weer wat weg doen. Zodat ze stapje voor stapje weer wat ruimte krijgt. ๐Ÿ’›

Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Neem dan hier gerust contact met me op.

Moeite om positief te zijn

Ik kreeg vorige week een mailtje van een van mijn klanten met een update over hoe het met haar ging. Zij heeft ADD en gaat binnenkort verhuizen. Ze vertelde in een lange mail wat er allemaal nog niet gelukt was.

Ze is erg streng voor zichzelf. En heeft daardoor soms moeite om positief te zijn. Vooral wanneer het gaat om dingen die zij zelf doet of gedaan heeft. Gelukkig kon ik haar snel een berichtje terug sturen waarin ik aan kon geven dat ik het toch heel anders zag.

Ik arceerde alle zaken uit haar mail die toch maar mooi wel gelukt waren en zette deze in mijn berichtje onder elkaar.

Haar reactie?

“Het vrolijk gele positieve dingen lijstje geeft mij ook weer een blij gevoel en een lach op m’n gezicht. En nu ik het zo op een rijtje zie, denk ik zelfs: zo, en dat in 1 week ๐Ÿ™‚

Ik ga morgen met frisse moed weer verder oefenen!”

Super toch? Soms mag je best wat positiever naar jezelf kijken… ๐Ÿ’›

Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Neem dan hier gerust contact met me op.

Schuldgevoel

Deze week was ik bij een klant die net een scheiding achter de rug heeft. Een heftige tijd, waarin veel boosheid, frustratie en verdriet is langsgekomen. Een periode waarin niet alleen de man en vrouw het zwaar hebben gehad, maar ook de kinderen het zwaar te verduren hebben gehad.

Ik help de klant om zijn leven weer een beetje op de rit te krijgen. We kijken bij hem thuis waar hij op dit moment tegenaan loopt en proberen daar passende oplossingen voor te bedenken.

Een van de dingen waar hij veel moeite mee heeft is om de kinderen mee te laten helpen in huis. De kinderen zijn inmiddels rond de 10 jaar en zouden best het een en ander kunnen doen.

Maar de klant voelt zich schuldig. Over wat de kinderen door hebben moeten maken. En hij voelt zich onzeker. Want wat als ze bij hem wel van alles moeten doen en bij zijn ex niet, misschien willen ze dan wel niet meer naar papa.

En daarom hoeven de kinderen niets te doen. En is de klant inmiddels aan het einde van zijn Latijn. Moe van het werken, verzorgen van zijn kinderen en zijn huishouden. En weet hij niet meer hoe hij alle ballen in de lucht kan houden.

Daar gaan we samen mee aan de slag. Om er voor te zorgen dat het huisje dat hij nu heeft, een thuis voor hun allemaal wordt. En naar een balans te zoeken waarin iedereen zijn/haar aandeel heeft en ze het met elkaar weten te rooien. Juist omdat ze zoveel om elkaar geven.

Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Neem dan hier contact met me op of vraag hier een vrijblijvend kennismakingsgesprek aan.

Schaamte voor rommel

Deze week was ik bij een nieuwe klant. Haar woonkamer staat vol met spulletjes en ook de keuken is behoorlijk vol.

Naast alle spullen liggen er ook overal op de benedenetage klussen die nog niet gedaan zijn. Een voordeurbel die eraf is, een kapotte stofzuiger in de woonkamer, een plint van de keuken in de woonkamer, lampenkappen die nog opgehangen moeten worden, gordijnen die niet hangen maar naast de ramen op de grond liggen, en zo verder.

Deze klant is in een vicieuze cirkel terecht gekomen waar ze zelf niet meer uit komt. De spullen in de keuken kunnen bijvoorbeeld nog niet in de kastjes omdat er lekkage is. Maar een loodgieter bellen durft zij niet, omdat er zoveel spullen in huis liggen.

Gevolg: er gebeurt niets meer. Klussen worden niet opgepakt en spullen niet opgeruimd.

Niet omdat de klant het niet wil, maar geen idee meer heeft hoe ze dit voor elkaar kan krijgen.

En ze schaamt zich inmiddels voor hoe het er binnen uitziet. En daarom laat zij niemand meer binnen. En de loodgieter of klusjesman al helemaal niet. Want ze heeft ooit eens iemand in huis gehad die zei dat haar huis een bende was. Dus dat hoeft ze niet nog een keer te horen.

Wat dapper dat zij het wel aangedurfd heeft om mij in te schakelen. En mij gelukkig voldoende vertrouwt om wel binnen te laten. Zodat we samen, stapje voor stapje, de vicieuze cirkel kunnen doorbreken.

Hoe fijn is dat?ย ๐Ÿ’›

Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Neem dan hier contact met me op of vraag hier een vrijblijvend kennismakingsgesprek aan.

Wanneer mijn hulp inroepen?

Vorige week vroeg ik aan een van mijn klanten wat voor haar het moment was geweest om mijn hulp in te roepen.

Ik vond haar reactie zo mooi en veelzeggend, dat ik deze graag wil delen:

‘Het was alsof ik in een kluwen wol verwikkeld zat en er zelf niet meer uit kon komen. Jij hebt mij het beginnetje aangegeven, we zijn samen gaan ontwarren en nu kan ik weer zelf verder.”

Mooi toch? Ik ben ontzettend blij dat ik mensen hiermee mag en kan helpenย ๐Ÿ’›

Wil je weten of ik jou ook kan helpen? Neem dan gerust hier contact met me op.

Te veel moeten van jezelf…

Laatst was ik bij een van mijn klanten. Zij heeft een jong gezin, een huis waar nog veel aan moet gebeuren, oneindig veel dromen en minstens zoveel dingen waarvan ze vindt dat deze nu allemaal al door haar gedaan moeten worden.

Ze wil zoveel…. Eigenlijk wil ze gewoon alles. Met als gevolg dat er inmiddels eigenlijk niets meer lukt. En niets meer gebeurt. Simpelweg omdat ze doodmoe is.

Moe van het moeten. Moe van alles perfect moeten. Moe van alles nu al perfect moeten. Van zichzelf.

Keuze

En daar hebben we samen naar gekeken. Want hoe kun je keuzes maken wanneer je alles belangrijk vindt? En wanneer je alles leuk vindt? De eerste stap voor mijn klant was om zich te realiseren dat ze een keuze had. Een keuze om besluiten te nemen. En dus niet langer op alles ja te hoeven zeggen. Of niet alles 100% perfect te hoeven. Of niet alles te MOETEN.

Ergens had ze dit natuurlijk altijd al wel geweten, maar soms is het fijn wanneer er iemand van de zijlijn meekijkt en je even een andere bril kan aanreiken. Waardoor je zelf ook anders naar je eigen situatie kan kijken.

Want door de waan van de dag en het runnen van een druk gezin, is er op dit moment gewoon nog geen ruimte voor haar om alles te doen. En toen ze zich dit realiseerde, zag ze dat ze op dit moment veel te veel van zichzelf eist.

Doel stellen

Wat een mooie ontdekking. Want door deze ontdekking ontstond er ineens ruimte om na te gaan denken over een concreet doel dat ze wilde bereiken. En heeft ze een doel gesteld voor de komende 6 weken: Meer energie krijgen.

Hier heeft zij concrete acties bij bedacht. Acties, die haar meer energie gaan geven. Waardoor ze zich straks weer beter gaat voelen. En waardoor ze straks weer zin heeft om leuke dingen te gaan ondernemen, alleen, met haar man en als gezin. En ze dus al die andere acties, die haar geen of onvoldoende energie geven, even mag parkeren.

Weer overzicht

Hoe concreter de acties werden, hoe blijer ze werd. En hoe meer ze zin kreeg in de komende 6 weken. Om weer een ander mens te worden. Of, zoals ze het zelf zo mooi zei, om weer zichzelf te worden.

Wat heb ik toch een mooi beroep! ๐Ÿ’›

Wil jij ook graag hulp van mij? Neem dan hier contact met mij op en dan kunnen we samen kijken wat ik voor jou kan betekenen.

Hulp bij AD(H)D

Deze week was ik bij een van mijn klanten. Bij hem is pasgeleden de diagnose ADD gesteld. Aan de ene kant zijn daardoor een heleboel puzzelstukjes op z’n plaats gevallen en werd duidelijk waarom hij zoveel moeite had met ogenschijnlijk eenvoudige taken.

Aan de andere kant kwamen daarmee ook gevoelens van intens verdriet, boosheid en frustratie. Want wat had hij al lang moeten vechten. Tegen vooroordelen, want hoe kan het nou dat je superslim bent, een hele goede baan hebt maar dat het je niet lukt om je huis en leven op de rit te krijgen en houden?

Maar ook tegen zichzelf, want was hij vaak boos op zichzelf geweest omdat het hem niet lukte zijn huis opgeruimd te krijgen en overzicht te krijgen over wat er allemaal gedaan moest worden.

En hij had zo veel goedbedoelde adviezen gekregen. ‘Iedere dag 15 minuutjes aan je huis besteden en dan komt het goed’. ‘Jezelf aanpakken en gewoon gaan’. ‘Lijstjes maken van wat er allemaal nog moet gebeuren’. Natuurlijk had hij alle goede tips die hij hoorde en las, al uitgeprobeerd, maar niets had tot nu toe geholpen.

Hulp

Toen ik de eerste keer bij hem kwam, gaf hij aan dat hij zo graag van ‘overleven’ naar ‘leven’ wilde. Dat hij zo graag een ‘normaal’ leven wilde, net als al die andere mensen om hem heen. Hij wilde een thuis, een plek waar hij zich prettig voelde en waar hij mensen kon gaan uitnodigen.

Ik kreeg die eerste keer meteen een rondleiding. Hij vond dit superspannend, want hij had nog nooit iemand in zijn hele huis rondgeleid. De klant wilde me graag alles laten zien. Hij was er namelijk klaar mee en wilde graag veranderen. Dus nam hij de eerste stap om het mij te laten zien.

We maakten een plan om aan de slag te gaan en hadden allebei de verwachting dat het best wel eens een traject van maanden kon gaan worden.

De eerste afspraak gingen we praktisch aan de slag. Hij vertelde mij waar hij tegenaan liep en samen keken we naar oplossingen. En we kwamen er al snel achter dat op-maat oplossingen heel goed werkten. Na die eerste afspraak was hij moe. We spraken af dat hij die week verder niets meer zou doen. Achteraf bleek dat hij wel moe was geweest, maar blijkbaar ook voldaan. Want voor het eerst in lange tijd was hij ’s avonds snel in slaap gevallen.

De afspraken erna gingen we verder. En kwamen we erachter dat hoe minder druk hij voelde, hoe makkelijker het werd om dingen juist wel op te gaan pakken. En ging hij tussen de werkafspraken door ineens ook zelf aan de slag. Hij kreeg al snel overzicht, iets wat tot nu toe nog niet echt gelukt was.

Resultaat

En deze week, nadat we pas 6 keer een werkafspraak gehad hadden, zei hij ineens: “Ik denk dat ik er bijna ben”. En ik was het helemaal met hem eens. Hij had voor zichzelf systemen ontwikkeld om hetgeen we gedaan hadden, in stand te kunnen houden en nieuwe dingen op te starten. En hij had geleerd keuzes te maken. Over wat hij wel en niet belangrijk vond.

Waardoor hij erachter kwam dat hij eigenlijk helemaal geen last had van een aantal verhuisdozen die er nog stonden. En juist door die keuze, vond hij het nu prettig om in de avond een beetje te rommelen in de dozen en spullen die hij wel belangrijk vond, eruit te halen en een plekje in zijn huis te geven.

We gaan nog heel even door, maar het is zeker geen maandenlang traject geworden. En wat ik mooi vond om te horen: Dat hij verbaasd was dat het zo snel gelukt was om zijn doelen te behalen. En dat hij blij was dat hij de stap genomen had om mij in te schakelen omdat hij anders misschien nog wel jaren had aan lopen modderen. Ik had niets van hem overgenomen, maar hem de juiste vragen gesteld en hem de ruimte gegeven om zelf een systeem te ontwikkelen waar hij mee verder kan.

Kijk, en daar word ik dan weer heel blij van ๐Ÿ’›

Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Neem dan hier contact met me op of vraag hier een vrijblijvend kennismakingsgesprek aan.